20 Φεβρουαρίου 2024

ΑΠΕΒΙΩΣΕ Ο ΠΟΙΗΤΗΣ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΤΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΜΠΛΑΝΑΣ

Με ιδιαίτερη θλίψη πληροφορηθήκαμε από τα ΜΜΕ το θάνατο του σπουδαίου ποιητή και μεταφραστή Γιώργου Μπλάνα (1959-2024). Δίχως αμφιβολία, η απώλειά του αφήνει ένα δυσαναπλήρωτο κενό στο χώρο των Γραμμάτων.

Ως ελάχιστο φόρο τιμής, παραθέτουμε κατωτέρω την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη που είχε παραχωρήσει στο περιοδικό «Βακχικόν» (Τεύχος 5, Μάρτιος 2009) και, συγκεκριμένα, στο Ν. Πουλάκο.

«Ήταν Δευτέρα απόγευμα, μήνας Οκτώβριος του 2007. Συναντήθηκα με τον Γιώργο Μπλάνα σε ένα μέτριο -από κάθε άποψη- καφέ στο Αιγάλεω. Μιλήσαμε περί ανέμων και υδάτων. Για την ποίηση, την καθημερινή επιβίωση, τους κοινούς μας φίλους και εχθρούς. Για γνωστούς κι άλλους παρατρεχάμενους. Κυρίως για βιβλία και τη χρηστικότητά τους στη σημερινή κοινωνία. Κύλησαν δυο ώρες έντονες. Γεμάτες πάθος, ειδικώς από την πλευρά του Γιώργου, ιδιαίτερο στοιχείο του ταπεραμέντου του. Ακολούθησαν μερικές ακόμη υπέροχες συναντήσεις. Μετά τον έχασα. Πρώτα μιλούσαμε τηλεφωνικά και στη συνέχεια εξαφανιστήκαμε. Ένας μέρος της σημερινής συνέντευξης (δεν το έχω συμπεριλάβει εδώ) έχει δημοσιευθεί στο λογοτεχνικό περιοδικό “Μανδραγόρας”, στο τεύχος του περασμένου Μαΐου. Όλη η υπόλοιπη δημοσιεύεται στο επετειακό τεύχος του περιοδικού γραμμάτων και τευχών “Βακχικόν” για δυο λόγους: για να τιμήσω την παρουσία και την ιδρυτική στήριξη του καλού φίλου Γιώργου σε αυτή την προσπάθεια που εξακολουθεί να υφίσταται από μια ομάδα νέων ανθρώπων που αγαπούν τις τέχνες. Και για να δηλώσω την προσωπική μου στήριξη στην απόφαση του Γιώργου ν' απαρνηθεί την ποίηση (παρά την πίστη μου ότι η εν γένει παρουσία του σε τούτο τον κόσμο είναι αρκούντως ποιητική), κάτι το οποίο έκρινα σκόπιμο να μην κάνω όλους αυτούς τους μήνες. Γιώργο... Τίποτα δεν είναι αληθινό, όλα επιτρέπονται, φίλε!

- Τι σκεφτόσουν όταν πρωτοξεκίνησες να δημοσιεύεις τα ποιήματά σου;

- Κοίτα Νέστωρα! Δεν άνηκα σε μια οικογένεια διανοουμένων ώστε να είμαι γνώστης αναφορών και επιβραβεύσεων και να περιμένω κάτι από τις πρώτες δημοσιεύσεις ποιημάτων μου. Ασφαλώς ανήκω σε μια γενιά ανθρώπων, κυρίως καλλιτεχνών κάθε είδους, που σκοπό είχαν κι έχουν να τελειοποιηθούν. Πρόκειται, ίσως, για την τελευταία γενιά που οι καλλιτέχνες αντιμετωπίζονται ως θεοί, ως μαρμάρινα αγάλματα. Πρέπει να σου πω ότι πρωτοδημοσίευσα σε μεγάλη ηλικία, 28 ετών κι ύστερα από πιέσεις. Και αντιμετωπίστηκα πολύ θετικά από τους κριτικούς, κάτι το οποίο μου προκάλεσε συναισθήματα έκπληξης, χαράς και αισιοδοξίας. Ήταν θετικό ξεκίνημα, όμως διαπίστωσα ότι ο χώρος αυτός (όπως και πολλοί άλλοι άλλωστε) διοικούνται τρόπον τινά από ανθρώπους χαμηλών προσόντων αλλά με μεγάλη δίψα για φήμη.

- Γιώργο, μίλησε μου για τις ποιητικές σου συλλογές.

- “Η Ζωή Κολυμπά σαν Φάλαινα Ανύποπτη πριν τη Σφαγή [Υάκινθος, 1987]”: Ένα ποιητικό σχόλιο στον “Μόμπυ Ντικ”, σπουδαίο φιλοσοφικό και λογοτεχνικό έργο που συγκρίνεται με το “Λεβιάθαν”. Ουσιαστικά η συλλογή αυτή είναι εικονικά σχόλια, μια παραγωγή εικόνων πάνω σε στοιχειώδη ζητήματα της πρακτικής φιλοσοφίας (θάνατος, μνήμη, παιδική ηλικία).

“H Αναπόφευκτη Ανθηρότητά σου [Διάττων, 1990]”: Μια ποίηση για την παιδική ηλικία. Ένας σπονδυλωτός ψαλμός, με τρόπο βιβλικό.

“Νύχτα [Νεφέλη, 1991]”: Αποτέλεσμα της ενασχόλησής μου με τη φιλοσοφία και τη σχέση της με την ποίηση. Ένα μεταμοντέρνο ποίημα, που έχει “κολόνες δωρικού ρυθμού φτιαγμένες με μπετόν”. Ένα σχόλιο στη “νύχτα που ονειρεύτηκε ο Ντεκάρτ”. Ουσιαστικά είναι ένα όνειρο που έχει σχέση με το στίχο ενός ποιητή. Πρόκειται για ποίημα φιλοσοφικού έρωτα.

“Παράφορο! [Δελφίνι, 1997]”: Μια σειρά μονολόγων ιστορικών προσώπων, για το πώς θα έπρεπε να μιλήσουν για τη βλακεία της πολιτικοκοινωνικής πραγματικότητας.

“Άννα [Ερατώ, 1998]”: Με τη συλλογή αυτή συστηματοποιήθηκε η ενασχόλησή μου με τα ιστορικά πρόσωπα. Ανοίγει η φόρμα, πειραματίζομαι ύστερα κι από την πλήρη ανάγνωση της αρχαίας γραμματείας. Χρησιμοποίησα τη θεατρική διάσταση και τις θεατρικές παραμέτρους στους ποιητικούς μονολόγους. Η Άννα, άλλωστε, ήταν η υπεύθυνη για τη μοναδική βυζαντινή αναγέννηση – μια αριστοτελική διάσταση της εποχής, που μας άφησε το μοναδικό αριστουργηματικό κείμενο της βυζαντινής πεζογραφίας, εκείνες τις αφηγήσεις για τον πατέρα της.

“Η Απάντησή του [Νεφέλη, 2000]”: Ιστορικοί μονόλογοι, πλέον συνδεόμενοι με την προσωπική μου ζωή, που εκείνη την περίοδο κλυδωνιζόταν.

“Επεισόδιο [Νεφέλη, 2002]”: Θέμα η σύγχρονη βαλκανική τραγωδία, ο εμφύλιος της Γιουγκοσλαβίας. Ήθελα να αντιμετωπίσω τον ζωτικό πυρήνα. Τέσσερα πρόσωπα, που είχαν αναγκαίους ρόλους στην πολιτική θεολογία, μια προβληματική του ποιήματος. Η μοίρα της συλλογής ήταν εκείνη της συγγραφής του: οι Έλληνες δεν θέλουν να δεχθούν το πρόβλημα – γι' αυτό και η συλλογή συνάντησε παρατράγουδα στην αγορά των ιδεών, ενώ στο “ελεύθερο” ίντερνετ πήγε πολύ καλά.

“Ωδή στον Γεώργιο Καραϊσκάκη [Εφ. Η Αυγή, 2007]”: Το τελευταίο πολιτικό μου ποίημα.

- Σκέφτεσαι να προχωρήσεις σε έκδοση καινούριων σου ποιημάτων;

- Δεν νομίζω ότι έχει πια νόημα κάτι τέτοιο. Τα βιβλία ποίησης δεν είναι μυθιστορήματα που πουλάνε και επομένως δεν αφορούν τους εκδοτικούς οίκους. Στην Ελλάδα υπάρχουν το πολύ 10 εκδοτικοί οίκοι που δεν είναι έμποροι βιβλίων, με τη στυγνή εμπορική σημασία, όπως όλοι οι υπόλοιποι. Άλλωστε έχω σταματήσει να σκέφτομαι κάποια έκδοση. Έχω σταματήσει καιρό τώρα, πλην βέβαια των μεταφράσεων. Για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: είναι πραγματική ματαιοδοξία να βγάλω μια ποιητική συλλογή που θα τη διαβάσουν μερικές δεκάδες και θα γράψουν γι' αυτό λίγοι δημοσιογράφοι σε κάποια έντυπα. Βέβαια οι καλλιτέχνες θέλουν να παράξουν λόγο. Να μη μένουν σιωπηλοί. Σεβαστό. Αλλά εγώ δεν είμαι επαγγελματίας λογοτέχνης, είμαι επαγγελματίας βιβλιάνθρωπος, τέκνο της μορφώσεως, που θέλω να προσφέρω ό,τι καλύτερο μπορώ στους αναγνώστες. Θέλουν καινούριες μεταφράσεις του Πόε; Να τις κάνω, γιατί όχι; Αφού θα διαβαστούν.

- Ποια η εμπειρία σου από την ενασχόλησή σου με την εφημερίδα “Αυγή”;

- Γράφω στη συγκεκριμένη εφημερίδα, στο ένθετο των γραμμάτων, ως μαχόμενος αριστερός. Δεν μιλώ για τον Συνασπισμό, δεν συμφωνώ μαζί του πάντα, ούτε είμαι μέλος του. Άλλωστε οι πολιτικές μου θέσεις είναι λιγάκι πιο ακραίες. Πάντως πριν την “Αυγή”, αρθρογραφούσα για πολιτιστικά θέματα στην “Εποχή”, στον “Ριζοσπάστη” κτλ., ενώ είχα περάσει και από το “Ιδεοδρόμιο” του Χρηστάκη, που άνηκε σε κάποιο άλλο χώρο. Για να μην παρεξηγηθώ, κατά καιρούς και τελείως περιστασιακά, έχω αρθρογραφήσει σε διάφορες εφημερίδες και περιοδικά, όπως η “Ελευθεροτυπία”, το “Βήμα” και αλλού. Η σχέση μου, όμως, με την “Αυγή” είναι τελείως διαφορετική. Είναι σχέση ταύτισης πολιτικού χώρου, πιο συγγενικού με μένα.

- Οι ποιητές μπορούν να συμβάλουν στην αλλαγή του πολιτικού καθεστώτος μιας χώρας;

- Οι ποιητές πάντοτε είχαν δύναμη να επηρεάζουν τον κόσμο. Σκέψου τον Μαγιακόφσκι, τον Νερούδα, τον Ρίτσο. Θυμήσου τις κηδείες του Παλαμά ή του Σεφέρη, όπου έγινε ο χαμός ο μεγάλος από τον λαό. Να μιλήσουμε πώς επηρεάζει ο Ρεμπώ τους Γάλλους ή ο Χέντερλιν τους Γερμανούς της εποχής μας; Όσον αφορά τώρα τους σύγχρονους... Μπορείς να μου δείξεις έναν ποιητή, άνδρα ή γυναίκα, με τα όλα τους και ψυχωμένους, που να στέκονται στο ανάστημά τους; Πλέον σκαλίζουν πάνω στο χαρτί και πληρώνουν τα τηλέφωνά τους όταν έρχονται τα Κρατικά Βραβεία. Άρα ποιος να κατέβει στους δρόμους και γιατί; Παρόλ’ αυτά είμαι αισιόδοξος. Όταν πεθάνει ο Χίρσμαν, ένας ποιητής με ψυχή, θα κατέβουν οι Αμερικανοί στους δρόμους, όπως έγινε με τον Ντάλτον και τον Γκίνσμπεργκ. Ποιητές με αληθινή κι ισχυρή φωνή, όχι μπούρδες.

- Οι εκδοτικοί οίκοι είναι μικρογραφίες της κοινωνίας;

- Η κατάσταση είναι τραγική. Για να μην είμαστε άδικοι με αυτό που είπαμε πριν, οι εκδότες έχουν χτυπηθεί πάρα πολύ γιατί δεν διαμόρφωσαν εκείνοι το παιχνίδι, δηλαδή την αγορά. Άρα έπρεπε να κινηθούν σε ένα χώρο για την κατάσταση του οποίου δεν ευθύνονται οι ίδιοι, αλλά πολιτικά συμφέροντα ή “συνάδελφοί” τους αναμεμιγμένοι με αυτά. Παρήγαγαν λοιπόν προϊόντα που ουσιαστικά δεν ήθελαν. Κεφάλαια τους έλειπαν. Και πλέον έχουν στήσει μηχανισμούς που και να θέλουν να τους διαλύσουν δεν μπορούν. Εκδίδονται σαχλαμάρες, μόνο και μόνο για να πωλήσουν. Φτιάχνονται ψεύτικα νούμερα. Άστα...

- Ποια η σχέση κι η άποψη σου με το διαδίκτυο;

- Καταρχάς το πρώτο ηλεκτρονικό βιβλίο στα ελληνικά είναι η μετάφραση του Αρχίλοχου στον “Μικρό Απόπλου”. Από κει και πέρα το διαδίκτυο είναι στα φόρτε του χωρίς να μπορώ να προβλέψω πώς μπορεί να εξελιχθεί. Σίγουρα θα κάνει τον κύκλο του. Και καταφανέστατα κυριαρχείται από το φαινόμενο της εντροπικότητας, που πλήττει τα επικοινωνιακά μέσα όπως και, κυρίως, το διαδίκτυο. Γενικά, όμως, το ίντερνετ παίζει ένα σημαντικό ρόλο στα κοινωνικά δρώμενα, γιατί η ίδια η κοινωνία το έχει ενσωματώσει στη βάση της αφού είναι ένας χώρος ελευθερίας, χωρίς κανόνες και νόμους, που ο καθένας μπορεί να ξεδιπλώσει την οποιαδήποτε πτυχή του χαρακτήρα ή ταλέντου του.

- Δώσε μου ένα πολιτικό σχόλιο.

- Αν έχουμε μια ελπίδα για να μην πάμε “αβάφτιστοι”, αυτή είναι η επανεκτίμηση του παρελθόντος του ανθρώπινου γένους, των παραδόσεων, της ιστορίας και των φιλοσοφιών-θρησκειών (σαμανισμός, σίντο, σοφισμός, κοινοτισμός). Να τα ξαναδούμε όλα ουσιωδώς, γιατί είναι τραγικό να έχουμε φτάσει στο σημείο να λέμε ότι “οι πρωτόγονοι άνθρωποι ήταν πιο ευτυχείς από εμάς”.»


Διαβάστε εδώ την πλήρη εργογραφία του Γιώργου Μπλάνα.

06 Φεβρουαρίου 2024

ΤΡΙΑΚΟΣΤΟ ΤΕΥΧΟΣ ΤΟΥ «ΤΕΦΛΟΝ»

Τεύχος 30

Χειμώνας-Άνοιξη 2024

 


Γίνε συνδρομητής/συνδρομήτρια στο Τεφλόν και απόκτησε αντικολλητική προστασία! 

Διάβασε εδώ

ΘΕΜΑΤΑ

Σύγχρονη ποίηση από την Αργεντινή: Για τη βία που έρχεται
Δεκατέσσερις νέες ποιητικές φωνές ανατέμνουν την ποίηση εκείνη που διασχίζει 
τα πεδία των μαχών στην Αργεντινή και αναδεικνύουν την ετοιμότητα για τη μάχη που εξελίσσεται στην αρένα της ταξικής πάλης. Στην καρδιά αυτής της μάχης οι κραυγές των κοριτσιών πυρπολούν τα πάντα γιατί είναι φτιαγμένες από φωτιά. Εκεί ενεργοποιούνται αντιστάσεις στη νοτιοαμερικανική φαρσοτραγωδία, αντιστάσεις που κατοικούν πάντα σε κάποιο σύνορο και συχνά εκφράζονται μέσω της γλώσσας της στοργής. 

Ανθολόγηση: Adriana Kogan | Κείμενα: Adriana Kogan, Σπύρος Πρατίλας 

Μετάφραση: Σπύρος Πρατίλας | Επιμέλεια μεταφράσεων: Πούθλε

Layli Long Soldier: Αφήστε χώρο στο στόμα για το γρασίδι  
Πολίτισσα της φυλής Ογκλάλα Λακότα και Αμερικανίδα, η ποιήτρια κινείται ανάμεσα 
σε δύο γλώσσες, η κοινή ιστορία των οποίων δεν είναι ένα αφήγημα αρμονικής συνύπαρξης αλλά βίας, αφανισμού και απώλειας. Στο έργο της οι σιωπές και οι αόρατες όψεις της ιστορίας των ιθαγενών Αμερικανίδων και Αμερικανών φανερώνονται στις απόπειρες ανασύνθεσης της ιστορικής μνήμης μέσα από την απουσία, στο ιδιαίτερο μείγμα μιας γραφής που είναι συγχρόνως πειραματική, εννοιολογική και προσωπική. 

Κείμενο-Μετάφραση: Τώνια Τζιρίτα Ζαχαράτου

Λίντα Γιουσούποβα: Το ραβδί και το μαχαίρι
Η Λίντα Γιουσούποβα ξεκίνησε ένα ολόκληρο λογοτεχνικό κίνημα, αυτό της ρωσόφωνης φεμινιστικής ποίησης. Το έργο της εμπνέει, συγκινεί και, ταυτόχρονα, κόβει την ανάσα. Στα πιο πρόσφατα βιβλία της συνθέτει ένα βίαιο και παράλογο, απόλυτα αντιλυρικό ποιητικό κολάζ, κατά βάση από δικαστικές υποθέσεις γυναικοκτονιών και βιασμών, αλλά και ανδροκτονιών σε άμυνα˙ ένα εκτυφλωτικό trigger warning συνοδεύει την κάθε σελίδα, πίσω από κάθε φράση κρύβεται ο ανθρώπινος πόνος, η απόγνωση, η ταπείνωση και ο θάνατος. 

Κείμενο-Μετάφραση: Asja

Σύγχρονη γαλλική ποίηση: Ζωντανές στον νότο του παρόντος
Τέσσερις σύγχρονες ποιήτριες που γράφουν μανιφέστα για την «μπάσταρδη γλώσσα», καθώς «η ποίηση είναι υπόθεση όλων μας». Στα έργα τους χρονογραφούν τη θηλυκότητα, μας καλούν «να συλλογιστούμε την ερείπωση», αφηγούνται τον «ξε-βαμμένο πίνακα, τα δέντρα καλυμμένα με χαρακιές, την ακολουθία των γραμμών [...] ώσπου ν’ ανέβει το λευκό κενό στα μάτια σου». Διανοίγουν τη φαντασία προς έναν «νότο του παρόντος», διακηρύσσοντας ότι «το ποίημα είναι ένας τόπος ανατροπής». 

Κείμενο-Μετάφραση: Γιάννης Χονδρός

Guy Bennett: Παράσιτα, σκωρίες, περιθώρια
«Αυταπόδεικτα ποιήματα», σημειώσεις εργασίας, ημερολογιακές σκέψεις, θεωρητικοί στοχασμοί, «σχεδόν υλοποιημένα έργα»: τα βιβλία του Αμερικανού ποιητή απομυθοποιούν τις μεθόδους παραγωγής ενός ποιητικού βιβλίου. Με καυστικό, συχνά αυτοσαρκαστικό, χιούμορ μετατοπίζει το κέντρο βάρους προς τα περιθώρια του ποιητικού κειμένου, προς ό,τι περιβάλλει ένα έργο ως πάρεργο, την ίδια ώρα που αποσυναρμολογεί τους μηχανισμούς της γλώσσας, εντοπίζοντας (ή επινοώντας) το ποιητικό μέσα στο μη ποιητικό. 

Κείμενο-Μετάφραση: Ελένη Γιώτη

Kai Pohl: Οχτώ ποιήματα
Μια από τις πιο δραστήριες φιγούρες του βερολινέζικου αντεργκράουντ, ο Κάι Πολ στοχάζεται πάνω στην οικολογική καταστροφή, περιπαίζει τους Γερμανούς που «πιστεύουν στα κρυφά/ότι κέρδισαν τον πόλεμο», γράφει «Οιδιπουσιράιοτ» μονολόγους, μας καλεί «να βγούμε από τη γλωσσική καταχνιά,/όπου τα λόγια καταστρέφουν την πραγματικότητα». 

Μετάφραση: Jazra Khaleed

Ποιήματα-Κείμενα: Άγγελος κυρίου, Μαντώ Ασημάντου, Χρηστίνα-Καλλιρρόη Γαρμπή, Αλκιβιάδης Ζαλαβράς, Σοφία Κουλουκούρη, Κουρτ, Bruce Leesaw, Ντιάνα Μάνεση, Λυδία Μηλίγκου, Λουκία Μπάτση, Βασιλική Παππά, Πούθλε, Θάλεια Τ., Τάσος [ΜήνυμαL] Σταυρουλάκης.

Εξώφυλλο & εικονογραφήσεις: Δημήτρης Κ.

Σελιδοποίηση: Morgan S. Bailey

ΣΗΜΕΙΑ ΔΙΑΝΟΜΗΣ

[σε όλα τα σημεία διανομής υπάρχουν κουτιά οικονομικής ενίσχυσης του περιοδικού]

ΑΘΗΝΑ

Αρχείο 71, Καλλιδρομίου & Ζωσιμαδών
Βιβλιοπωλείο Κομπραί, Διδότου 34
Οι Εκδόσεις των Συναδέλφων, Καλλιδρομίου 30
Σελίδα 17, Παναγή Κυριακού 17
Βιβλιοπωλείο Ναυτίλος, Χαριλάου Τρικούπη 28
Βιβλιοπωλείο Μετεωρίτης, Φωκίωνος Νέγρη 68
Βιβλιοπωλείο Literature House, Δροσοπούλου 67
Βιβλιοπωλείο Αμόνι, Πλατεία Μερκούρη
Bibliotheque, Πλατεία Εξαρχείων
Φεμινιστικό Αυτόνομο Κέντρο, Αγίου Παντελεήμονος 7Β
Futura, Χαριλάου Τρικούπη 72
Ψιλικατζίδικο, Βαλτετσίου 52
Λοκομοτίβα Βιβλιοκαφέ, Μπόταση 7
Beaver Cooperativa, Βασιλείου του Μεγάλου 46A
PreLab – Creative Space, Τζωρτζ 11
Μικρό Καφέ, Αραχώβης 38
Σέλας Καφέ, Μεθώνης 19

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ

Βιβλιοπωλείο Ακυβέρνητες Πολιτείες, Αλ. Σβώλου 28
Βιβλιοπωλείο Κεντρί, Δημ. Γούναρη 22
Βιβλιοπωλείο Σαιξπηρικόν, Εθν. Αμύνης 14
Βιβλιοπωλείο Οκτάνα, Ισαύρων 8
Στέκι στη Μόδη, Μόδη 1
Φάμπρικα Υφανέτ, Ομήρου & Περδίκα

ΠΑΤΡΑ

Βιβλιοπωλείο Nouveau, Καραϊσκάκη 146

ΗΡΑΚΛΕΙΟ

Συνεργατικό μπακάλικο «Ο χοχλιός», Μαστραχά 8
Ελευθεριακός χώρος Ισόγειο, Μαστραχά 9
Da, Ντεντιδάκηδων 15

ΓΙΑΝΝΕΝΑ

Ελευθεριακό εργαστήρι Fahrenheit 451, Τσακάλωφ 20

ΑΓΡΙΝΙΟ

Apertus, Καλυβίων 70
Βιβλιοπωλείο Αγαύη, Γ. Καραπαπά 16
Συνεταιριστικό καφενείο Ακροβάτης, πεζόδρομος Καραϊσκάκη 16

XANIA

Rosa Nera, Λόφος Καστέλι

ΡΕΘΥΜΝΟ

Συνεργατικό παντοπωλείο Δίκτυο, Τζανέ Μπουνιαλή 54
Συνεταιρισμός Τζεπέτο, Κατεχάκη και Χειμάρας
Το Χαλικούτι, Κατεχάκη 3

ΒΟΛΟΣ

Σουπιά – Αυτοοργανωμένο ντίστρο ελευθεριακού βιβλίου και εντύπου

27 Ιανουαρίου 2024

Η ΤΑΙΝΙΑ “RETURN OF THE CREEPS – THE STORY OF CREEP RECORDS” ΣΤΗ ΧΑΛΚΙΔΑ

Μετά από μία σειρά επιτυχημένων προβολών στην πόλη των Αθηνών (δύο εκ των οποίων sold out), στη Θεσσαλονίκη και στην Πάτρα, το βραβευμένο μουσικό ντοκιμαντέρ “Return of the CreepsThe Story of Creep Records” σε σενάριο και σκηνοθεσία του Νίκου Χαντζή θα προβληθεί στην πόλη της Χαλκίδας, σε συνεργασία με τους συντελεστές του fanzine Mizmaze.

 

ΧΑΛΚΙΔΑ

3.2.2024 Αμφιθέατρο Μεγάρου Περιφερειακής Ενότητας Εύβοιας (Λεωφόρος Χαϊνά 93, Χαλκίδα)

Ώρα έναρξης: 20.00

Είσοδος ελεύθερη

Προλογίζει ο Στάθης Λειβαδίτης (Mizmaze fanzine).

Μετά το πέρας της προβολής θα ακολουθήσει Q+A με τον σκηνοθέτη και αμέσως μετά After party στη μπυραρία Γαλατικό Χωριό (Μητροπολίτου Βασιλείου 58, Χαλκίδα).

DJ Set από τους Antoine Catelan και Sanity Assassin (Return of the Creeps).

Έναρξη 22.30. Είσοδος ελεύθερη.


 

 

 

19 Ιανουαρίου 2024

ΓΙΑΝΝΗΣ Μ. ΛΙΒΑΔΕΙΑΣ – «ΣΤΙΧΟΡΡΑΓΙΑ»

Αν υπήρχε ένα είδος ποίησης το οποίο θα μπορούσαμε να ορίσουμε ως punk ποίηση με DIY αισθητική, τότε ο κατεξοχήν εκπρόσωπός της θα ήταν ο Γιάννης Μ. Λιβαδειάς. Είχα την τύχη να πέσει στα χέρια μου η ποιητική του συλλογή με τίτλο «Στιχορραγία» (2022), η οποία αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα αυτού του είδους ποίησης που αναφέρθηκε παραπάνω.

Με γλώσσα ανεπιτήδευτη και δυναμική, ο ποιητής εξαπολύει ευθείες βολές κατά της καθεστηκυίας τάξης. Ειλικρινής και συναισθηματικός, παραθέτει την αλήθεια του και προσπαθεί να αφυπνίσει τον αναγνώστη/την αναγνώστρια, ώστε να κινητοποιηθεί ενάντια στα κακώς κείμενα.

Τα ποιήματά του πραγματεύονται τον έρωτα, την επανάσταση, τη μετανάστευση, καθώς και ποικίλα άλλα θέματα που άπτονται της καθημερινότητας.

Όπως αναφέρει κι ο ίδιος «…κατά βάθος η Στιχορραγία μοιάζει με “πάθηση”, με μια κατάσταση του νου όταν αυτός ασφυκτιά και δεν του επαρκούν τα υπόλοιπα εκφραστικά μέσα για να ολοκληρώσει τις σκέψεις του. Συνήθως έτσι γράφονται οι στίχοι, μετά από υπαρξιακά ξενύχτια και αδιέξοδα ή στην υπερένταση δυνατών βιωμάτων και συλλογισμών. Την 25η ώρα της ημέρας, στον “κλεμμένο” χρόνο από τις απαιτήσεις της επιβίωσης και τις υποχρεώσεις της καθημερινότητας.

Γι’ αυτό και στο συγκεκριμένο βιβλίο δεν υπάρχουν ενιαίο ύφος και θεματική, αλλά περάσματα από όλα σχεδόν τα ποιητικά είδη, που με αυτόν τον τρόπο ανοίγουν τις δικές τους διαδρομές. Μια συνεχής διαλεκτική ανάμεσα στο “προσωπικό” και το “πολιτικό”, στο “ατομικό” και το “κοινωνικό”, γεμάτη αποδομήσεις και επανανοηματοδοτήσεις εννοιών και πραγματικοτήτων».

Στις εσωτερικές σελίδες του βιβλίου μπορεί να δει κανείς τα ψηφιακά κολλάζ με τραπουλόχαρτα που συνέθεσε ο ίδιος ο ποιητής. Το εξώφυλλο κοσμούν δύο υπέροχα χαρακτικά του μεξικανού καλλιτέχνη EKO, τα οποία φιλοτεχνήθηκαν με αφορμή τα 400 χρόνια από την έκδοση του Δον Κιχώτη.

Η συλλογή κυκλοφορεί σε 666 αντίτυπα και διακινείται χέρι με χέρι, εκτός του εμπορικού κυκλώματος, με ελεύθερη συνεισφορά.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το ιστολόγιο https://onlyfortrade.wordpress.com/ ή επικοινωνήστε απευθείας με τον ποιητή στη διεύθυνση ηλεκτρονικής αλληλογραφίας johnnymcro@yahoo.com.

 

 

[ Αντί Εισαγωγής: Iconoclasta ]

στην κοινωνία του θεάματος

ψύλλους στ’ άχυρα

αναζητώ

λέξεις που ν’ αξίζουν

όσο χίλιες εικόνες

έκαστη

 

[ Home Sweet Home ]

Παρέλασαν τα στρατά

και τα σώματα ασφαλείας

και οι εκλογές θα γίνουν

σε στρατόπεδα συγκέντρωσης

όπως οι ναζί μαζεύανε Εβραίους

έτσι και η πολιτεία των Ελλήνων

μαντρώνει μετανάστες

αναμείνατε την τελική λύση και

μην κλείσετε εάν δεν ακούσετε σύρμα κατειλημμένο

“σημασία έχει όχι πια εδώ”

στην κόλαση του κάθε μέρα

ακαριαίος στρόβιλος διαλεκτικής εναλλαγής

πτώση τάσης ατομικής ενέργειας

βραχυκύκλωμα

παύση και επαναφορά συστήματος

παέγια βαλενθιάνα υ φιδεουά

φίδια κολοβά

ρουά ματ και χρυσά αυγά μάτια

αυτόματη συνειρμική γραφή

κβάντων και συμβάντων

τέσσερα χέρια χιαστά και ιδρωμένα

ένα “h” κι ένα αλύχτημα

και δυο κορμιά σεληνιασμένα

μέλλον ανέμελο και ατημέλητο

άραχνο και μαύρο

και τσιγκούνης και ιδιοκτήτης

γι’ αυτό και ’γω ράβω πουκάμισο για σπίτι

σαραντάχρονα παλληκάρια από τη Λιβαδειά

σαράντα μύρια μικροκύματα

μακριά στο Αϊβαλί

ελευθερία έκφρασης

χίλια εννιακόσια ογδόντα τέσσερα ιστολόγια

και δύο χιλιάδες δώδεκα παρακολουθήσεις

έλεγχος γνησιότητας

και απομίμηση μηνύσεων

καταγραφή και εξακρίβωση στοιχείων

να σου πω τη μοίρα σου τη μοιρολάτρισσα

να μου πεις το κακορίζικό μου

πες μου όμως πρώτα

γιατί είπαμε διώκεται ο Παστίτσιος

και γιατί χωρίς τζαμί λέγεται ανεξιθρησκία;

Και πως την λένε τη ρουφιάνα,

ACTA Μοργκάνα;

 

[ Δευτέρα ]

Εγκεφαλικό κενό,

πόδια βαριά,

μηχανικές κινήσεις,

σαν ζόμπι

κάθε Δευτέρα

(εκτός της Καθαρής

και αυτών των Χριστουγέννων

και του Πάσχα)

τα ίδια,

στα ίδια κάθε Δευτέρα λοιπόν

κάθε κατεργάρης

στον πάγκο του χασάπη

με άδειες τις τσέπες

κάθε τέλος του μήνα

κάθε μήνα εσαεί

ως τη δευτέρα παρουσία

από Δευτέρα σε Δευτέρα

με τον ενδιάμεσο μύθο

του Σαββατόβραδου

μονότονο σταθμό ανάμεσα

στις Δευτέρες

η επανάληψη μήτηρ

της μάθησης

και της εμπέδωσης

του Συστήματος

Ποια Υόρκη

ποια Λονδίνα

ποιες Βρυξέλλες

η Δευτέρα είναι

η πρωτεύουσα

του καπιταλισμού

και της αυτοκρατορίας

κοίτα τους υπηκόους

πως κυκλοφορούν με

πόδια βαριά

και μηχανικές κινήσεις

σαν ζόμπι

από Δευτέρα σε Δευτέρα

...

Κάθε επανάσταση που σέβεται τον εαυτό της

θα κατέστρεφε τη Δευτέρα χωρίς δεύτερη σκέψη

και χωρίς ποτέ να την αντικαταστήσει..!

 

 

[ Διαβατάρικα ] (επιλεγμένα αποσπάσματα)

[…]

- Σκανδιναβικό -

Αν αγαπάς κάποιον άσ’ τον να φύγει...

Αν γυρίσει πίσω θα πει πως

πάσχει απ’ το Σύνδρομο της Στοκχόλμης!

[…]

- Σελφίτιδα -

Σέλφις ανέστη εκ νεκρών

θανάτω θάνατον απαθανατίσας

και τοις εν τοις μνήμασιν ζωήν

αυτοβαυκαλιζάμενους

 

[ Tourists or Refugees? ]

Η Πάλη των Τάξεων λέγεται πως τέλειωσε

είμαστε πλέον όλοι ταξιδιώτες εσαεί·

πρόσφυγες ή τουρίστες;

Πουλάς ζωή / Αγοράζεις μέρες

Εισιτήριο στο πουθενά / Χωρίς επιστροφή

Businesses Class or Tourist Class?

Απαγόρευση μόνιμης διαμονής / Απαγόρευση εξόδου

Πόλη των απαγορεύσεων ή απαγορευμένη πόλη;

That’s the question!

Είπανε πως αλλοιώνουν τον κοινωνικό ιστό

αλλά δεν λένε ποια μαζική υστερία κατέλαβε την Πόλη

-και γιατί τους φταίνε οι Καταλήψεις;

Άνθρωποι ή Ποντίκια; Tourists or Refugees?

To be a human being or not to be?

Fight the Power – F*ck Airbnb!